Ken je de gedachte: “Ik ben vast weer de boosdoener.”
Niet omdat iemand het letterlijk zegt. Maar omdat het zo voelt, diep vanbinnen…
“Wie heeft jou voor het eerst het gevoel gegeven dat jouw gevoelens een probleem waren?”
Veel mensen hebben geleerd dat huilen iets is om je voor te schamen.
Dat boos zijn niet mag.
Dat gevoeligheid ’te veel’ is.
En dat je wordt afgewezen of genegeerd als je je emoties toont.
hoe je hebt leren overleven
Misschien herken je dit:
Wanneer iemand teleurgesteld of boos op je is, voel je paniek.
Je gaat in de overdrive. Je legt uit. Je verzacht. Je slikt je waarheid in.
Niet omdat je iets verkeerd deed, maar omdat je vrede wilt bewaren.
Je bent niet de slechterik.
Je bent het kind dat leerde: als ik me aanpas, blijft de liefde.
schuldgevoel als overlevings-strategie
Het schuldgevoel dat telkens opduikt, zelfs als je rationeel weet dat je geen fout hebt gemaakt? Dat is geen waarheid, dat is een overlevingstactiek.
Want als jij de schuld draagt, heb je misschien nog invloed.
Kun je het goedmaken.
Voorkom je afwijzing.
Beheer je het verlies.
Maar controle is geen vrede. En jezelf verlaten om de ander te behouden, is geen heling.
je mag opnieuw leren voelen
Niemand heeft je ooit écht geleerd dat jouw gevoelens veilig zijn.
Dat je ze niet hoeft te verstoppen.
Dat je niet “te veel” bent.
Dat je niet eerst moet uitleggen, afzwakken of je verontschuldigen om erbij te mogen horen.
En dat is waar de heling begint.
Niet door het alleen maar te begrijpen met je hoofd, maar door het kind in jou te ontmoeten dat nog steeds fluistert:
“Als ik lief genoeg ben, word ik niet verlaten.”
je mag thuiskomen
Je hoeft niet langer je waarheid in te slikken om liefde te behouden.
Je mag voelen wat je voelt.
Zonder schuld.
Zonder voorwaarden.
Zonder angst dat het je iets kost.
Je mag zijn.
Zoals je bent.
Zonder verontschuldiging.
Loop je vast?
Wij helpen je graag. Stuur een mail naar info@ dank-jewel.nl voor een vrijblijvend gesprek.
