Wat spiritueel ontwaken voor mij betekent.
Aanvankelijk dacht ik dat spiritueel ontwaken iets groots moest zijn.
Een helder moment. Een visioen. Een bijzondere staat van zijn – ultiem en fantastisch.
Maar zo is het voor mij niet gegaan. Ja, ik héb een aantal van die momenten gehad. Die pure, stromende ervaringen waarin alles klopte.
Maar wat ik ben gaan ontdekken, is dat ontwaken zich veel vaker toont in de kleine dingen. In het leren voelen. In het stoppen met vluchten.
In eerlijk zijn naar mezelf. Niet vanuit perfectie, maar vanuit aanwezigheid.
Er waren periodes waarin ik vooral vanuit mijn hoofd leefde. Veel analyseren. Alles willen begrijpen. Maar mijn lichaam riep iets anders. Het wilde dat ik landde.
Dat ik bleef bij wat er is — ook als het ongemakkelijk, verwarrend of traag voelt.
Ik zie nu: ontwaken is geen prestatie. Het is een uitnodiging. Om te luisteren. Te zakken. En soms: om niets te doen, behalve blijven.
kleine keuzes, groot verschil
Veel van wat we doen, denken en voelen gebeurt op de automatische piloot. Ontwaken betekent voor mij: stilstaan bij mijn keuzes. Herkennen waar ik mezelf verlaat. En misschien nog belangrijker: steeds opnieuw durven kiezen voor mezelf.
Ik herinner me een ayahuasca-reis waarin dat haarscherp voelbaar werd. Ik werd telkens voor een keuze gezet. Links of rechts. Meebewegen of trouw blijven aan mezelf. En elke keer moest ik kiezen. Niet vanuit angst, maar vanuit waarheid.
Het meest intense moment was het loslaten van alles en iedereen – niet uit onverschilligheid, maar om volledig vrij te zijn. Vrij van verwachtingen, patronen, rollen.
Pas toen ik daar stond, alleen en heel, ontstonden er nieuwe verbindingen. Vanuit echtheid. Niet uit behoefte, maar uit overvloed.
Sindsdien voelt ontwaken voor mij als een eindeloos proces van thuiskomen in mezelf – en vandaaruit het leven tegemoet treden.
mijn lichaam als gids
Eén van de grootste verschuivingen was leren luisteren naar mijn lichaam. Niet als een last, maar als een kompas. Daar voel ik wat klopt. Daar voel ik ook wat schuurt.
Het blijft soms spannend, want het vraagt om eerlijkheid. Maar het geeft ook zoveel rust. Omdat ik niet meer alles in mijn hoofd hoef op te lossen.
En iets anders begon te stromen in mij: mijn levensenergie.
Een sensuele stroom, soms tintelend, soms krachtig. Geen seksuele energie in de uiterlijke zin, maar wel een diepe, sensuele levendigheid die ik weer voel. Alsof mijn lichaam weer bewoond wordt. Alsof ik vanuit binnenuit opnieuw begin te stralen.
Die energie herinnert me eraan dat ontwaken niet alleen bewustzijn is, maar ook een terugkeer naar mijn natuurlijke kracht – niet door te forceren, maar door te voelen.
spiritualiteit die gewoon mag zijn
Ik hoef mezelf niet op een bergtop terug te trekken of elke dag rituelen te doen (al vind ik rituelen prachtig en mediteer ik regelmatig). Voor mij zit spiritualiteit in het gewoon zijn. Hier en nu.
In hoe ik oplet wat ik voel.
In hoe ik luister naar mezelf.
In hoe ik aanwezig ben bij een ander, zonder iets te hoeven oplossen.
Dat is wat ik nu ‘ontwaken’ noem. Geen eindpunt, maar een steeds diepere uitnodiging om aanwezig te zijn.
misschien herken jij dit ook?
Als jij ook onderweg bent,
ook aan het voelen bent,
ook weleens denkt: “Is dit het nou?” –
weet dan: je bent niet alleen.
En misschien is dat al een begin.
Of een herinnering.
Loop je vast?
Wij helpen je graag. Stuur een mail naar info@ dank-jewel.nl voor een vrijblijvend gesprek.
