– en hoe echte aanwezigheid begint bij voelen wat je wilt.
Soms lijkt het alsof iemand alles goed vindt.
Waar jullie heengaan, welke kleur behang, welke serie jullie kijken — het lijkt hem of haar allemaal om het even. Er is weinig weerstand, nooit echt onenigheid. Alles is prima.
In het begin voelt dat misschien als ademruimte. Geen strijd, geen frictie, geen confrontatie. Maar op den duur kan het gaan wringen.
de prijs van gemak
Wat eerst voelde als rust, verandert langzaam in leegte.
Je merkt dat jij degene bent die initiatief neemt. Jij kiest, jij voelt, jij draagt. En steeds vaker vraag je je af: Waar is de ander eigenlijk in dit geheel?
Wat op het eerste gezicht comfortabel lijkt, kan een manier zijn om zichzelf te beschermen. Achter het altijd maar meegaan, zit soms een dieper verhaal: een onbewust afgeleerd verlangen, of de angst dat uitspreken tot afwijzing leidt.
niet alleen in relaties
Deze dynamiek speelt zich niet alleen af in liefdesrelaties. Ook in vriendschappen of families kan iemand verdwijnen achter beleefdheid of een ‘mij-maakt-het-niet-uit’-houding.
Het lijkt vriendelijk, zorgzaam zelfs. Maar wanneer er structureel geen mening of behoefte gedeeld wordt, ontstaat ook daar afstand.
De band wordt eenrichtingsverkeer. De ander is er wel — maar niet helemaal.
als niemand echt thuis is
Wanneer iemand vooral bezig is met de vrede bewaren, raakt hij of zij op een dieper niveau onzichtbaar. Niet uit onwil. Maar uit gewoonte. Of uit een oud patroon waarin meebewegen veiliger leek dan voelen wat je zelf wilt.
Het gevolg? Je hebt een verbinding waarin je samen bent, maar toch alleen. Waarin je de stem van de ander mist. Niet omdat hij er niet is, maar omdat hij niet spreekt.
En toch, als het even schuurt — als je iets doet dat voor hem of haar wél uitmaakt — dan is er ineens afstand. Een subtiele irritatie. Of een plotseling zwijgen.
Dat is het moment waarop duidelijk wordt: het maakte dus wel uit. Alleen werd dat gevoel nooit toegelaten.
niet fout, maar verloren
De ‘meegaande’ persoon is niet fout. Vaak is het een oude overlevingsstrategie.
Niets vragen, niets eisen, geen golfjes maken. En toch: wie te lang zijn verlangens negeert, verliest niet alleen zichzelf, maar ook de mogelijkheid tot echte verbinding.
Voor de ander — voor jou — voelt dat als dragen zonder bedding. Alsof je in je eentje de diepte in kijkt, terwijl de ander aan de kant blijft staan.
eerlijke vragen, ongemakkelijke antwoorden
Dit is geen oordeel. Het is een uitnodiging om stil te staan. Bij jezelf, of bij degene naast je. Misschien herken je jezelf in deze dynamiek. Misschien herken je een partner, een vriend. Misschien allebei.
Durf dan deze vragen eens mee te nemen:
-
Waar in je leven heb je jezelf kleiner gemaakt om de harmonie te bewaren?
-
Welke gevoelens of wensen druk je weg door te zeggen: “maakt mij niet uit”?
-
Hoe zou het voelen om wél ruimte in te nemen? Niet als aanval, maar als waarheid?
waar aanwezigheid begint
Echte verbinding vraagt niet om perfectie, maar om echtheid.
Om kleine stapjes terug naar jezelf. Naar voelen wat je verlangt, en dat delen — ook als dat spannend is.
Want daar, waar iemand oprecht zegt: “Dit is wat ik nodig heb,” ontstaat geen conflict, maar helderheid.
Daar begint nabijheid.
In liefde.
In vriendschap.
In het leven samen.
Loop je vast?
Wij helpen je graag. Stuur een mail naar info@ dank-jewel.nl voor een vrijblijvend gesprek.
